Mijn overgrootmoeder was een hoer. Niet iets wat je direct van de daken zou willen schreeuwen, maar toch voelde ik de sterke behoefte het verhaal van mijn 19e-eeuwse voormoeders op te schrijven. Niet alleen omdat ik ervan overtuigd ben dat hun treurige levenswandel de levens van mijn grootmoeder, mijn vader en indirect ook mijzelf sterk beïnvloed heeft; ook omdat ik blij en dankbaar ben dat ik wél goed terecht ben gekomen. De ontluisterende geschiedenis van de dames Zegers is gepubliceerd in Gen.magazine van december van dit jaar, en kun je lezen door op de link te klikken. De foto is van het Stadsarchief Rotterdam; mijn betovergrootmoeder Josina Rebecca heeft met haar dochters jarenlang in de Zandstraatbuurt gewoond.
Voor het medisch tuchtcollege worden gedaagd vanwege een vermeende affaire met een patiënte. Het kwam de arts Ben de Wolff (niet zijn echte naam) in de jaren '50 van de vorige eeuw. Hij ontkende ten stelligste en beschuldigde de patiënte van waanideeën. Maar uiteindelijk bleek het allemaal toch net even iets anders te liggen ... lees hier het hele artikel.
Een bijzonder erfstuk. In de familie Brizee deed het verhaal de ronde van een jongeman die op zijn 17e het huis verliet met alleen een viool onder zijn arm. Bestemming: Parijs. Tijdens mijn onderzoek voor het stamboomboek van Babette Duns heb ik het verhaal kunnen verifiëren. En het mooie is ... de viool staat nu bij Babette thuis! Het artikel is gepubliceerd in Gen.magazine nr. 4 van 2021, en hier in .pdf te downloaden.
In de laatste Gen. van dit jaar – dat mooie blad van het CBG|Centrum voor familiegeschiedenis – het verhaal van mijn ex-collega Michael Schuling, die op zoek is naar informatie over zijn biologische opa, een Duitse SS’er. Ik heb hem geholpen met zijn meer dan interessante zoektocht en we hopen dat dit interview nieuwe tips oplevert. Het jongetje op de cover – ja, het is een jongetje – is Michaels vader, volgens zijn oma het resultaat van een verkrachting. Maar waarom heeft ze dan al die tijd foto’s van haarzelf en de Wehrmacht-officier bewaard? Lees het hele artikel hier.
Een van de meest verrassende ontdekkingen die ik de afgelopen tijd heb gedaan, is het verhaal van de Nederlandse SS'er Louis Gerard Wijbrands Marcussen. Als hoofd propaganda tijdens de Tweede Wereldoorlog leek het hem na de capitulatie van Duitsland veiliger de benen te nemen. Hij week uit naar Spanje, onder achterlating van vrouw en kinderen, nam een andere identiteit aan en trouwde opnieuw ... zonder van zijn eerste vrouw te scheiden. Wil je het hele verhaal lezen? Klik hier voor de .pdf van het artikel.
Tijdens een van mijn onderzoeken stuitte ik op het trieste verhaal van Marietje Kessels, die op 11-jarige leeftijd werd verkracht en vermoord in de Noordhoekse kerk in Tilburg. Toen de eindredacteur van Gen. magazine mij vertelde dat het themadossier van het laatste nummer van 2019 zou gaan over 'de krant' en hij nog op zoek was naar een verhaal over fake news, moest ik meteen denken aan alle zin en onzin die ik in de kranten van die tijd over de zaak had gelezen. Het resultaat is een zes pagina's tellend artikel, dat je hier als .pdf kunt lezen.
Afgelopen zomer bracht ik een bezoek aan Veenhuizen, waar ooit de armenkoloniën van de Maatschappij van Weldadigheid waren gevestigd. Op het kerkhof trok een bijzondere grafsteen mijn aandacht. Drie mannen waren tegelijkertijd door de bliksem getroffen terwijl ze in de gestichtstuin aan het werk waren. Ik raakte geïntrigeerd door de treurige maar tegelijkertijd boeiende levens van deze mannen, en heb er een artikel over geschreven dat in de meest recente editie van Gen. magazine is gepubliceerd. Je kunt 'Door de bliksem verenigd'hier als .pdf lezen.
In 1896 werd in Transvaal (zoals Zuid-Afrika toen werd genoemd) Alberdina Margaritha Bolk geboren, dochter van Johan Bolk en Alida Wegerif. Oh nee – van Jacob Bolk en Hermina Wegerif. Of toch … ? Nee, er is hier geen sprake van naamsverwisseling of geknoei door de ambtenaar van de burgerlijke stand. De broers Johan en Jacob Bolk woonden met hun echtgenotes, de zussen Alida en Hermina Wegerif, allebei in 1896 in Johannesburg, en beiden werden ouders van een dochtertje dat ze naar de Alberdina Margaritha Wegerif vernoemden, de moeder van hun echtgenotes. Maar voordat ik dáár achter was…! Het leverde een uitermate boeiende zoektocht op, met de nodige dramatische verwikkelingen, zoals toen – eenmaal terug in Nederland – Jacob zijn broer Johan uit de ouderlijke macht wilde laten ontzetten. Het verhaal is gepubliceerd in de eerste editie van het magazine voor familiegeschiedenis Gen. van dit jaar. Nieuwsgierig geworden? Je kunt Zoeken naar Alberdina B. hier als .pdf lezen.